"کمی با هم مهربان تر باشیم"

"کمی با هم مهربان تر باشیم"

گفتن از مهربانی و مهربانی کردن شاید تکراری باشه اما مثل هوا، مثل آب و مثل خیلی چیزهای دیگه حتی تکرارش هم ضروریه. به نظرم اصلا مهربانی می تونه دوای همه دردهای ما باشه. درسته، دوای همه دردهای ما! دوای خستگی ها، بی انگیزه گی ها، دوای ناامیدی و تلخی زیاد کاممون،.. حتی مشکلات جسمی ...باور کنید که دوایش مهربانی ست!

میدونم خیلی ها ممکنه بگن:" وقتی گرسنه و بی پول نباشی میشه راحت از مهربانی حرف زد"...  اما مهربانی فراتر از این هاست...من میگم: "مهربانی، حداقل تو این شرایط میتونه مرهم باشه..هم برای خودمون و هم برای اطرافیان"... 

مهربانی یعنی اگه ماشین جلویی کمی دیرتر راه افتاد...با بوق های ممتد خودت و اونو دیونه نکن و به زمین و زمان بد و بیراه نگو... مهربانی یعنی جای گفتن خسته نباشید اونهم با کلی اوقات تلخی، یک سلام و درود بگو همراه با نثار یک لبخند، نه ظاهری از ته ته دلت... مهربانی یعنی دادن یک شاخه گل، یا حتی یک شکلات،.. به عزیز، دوست، و همکار، همراه نگاهی محبت آمیز... مهربانی یعنی گفتن کلامی مهر آمیز... متشکرم، سپاس، ...دوستت دارم... به والدین و به فرزند... مهربانی یعنی گذشتن از خطای همکار، زیردست یا بالا دست... مهربانی یعنی رعایت حال طرف مقابل تو بحث و دعوا حتی...حتی وقتی حق با ماست...مهربانی یعنی خریدن یک هدیه کوچک برای اطرافیان... مهربانی یعنی خرید کردن بدون نیاز! از کاسبی که می دونی شرایط مالی خوبی نداره...مهربانی یعنی که بدونی دیگران هم به اندازه تو قربانی شرایط سخت فعلی اند و درد می کشند...پس فکر نکن که با اوقات تلخی و ظلم به اونا می تونی اوضاع رو بهتر کنی...نه ... عزیز من...نه...

حرف آخر: هریک از ما می تونه مهربانی رو به بهترین شکل تعریف و عملی کنه...و با این کار در تغییر و بهبود شرایط خودش و دیگران نقشی بزرگ به عهده بگیره... حتی با یک لبخند از ته دل...

مهربانی نه تنها کار سختی نیست...خیلی هم موافق ذات و مفید جسم و جان ماست..

پس لطفا بیایید از همین امروز شعارمان این باشد: "کمی با هم مهربان تر باشیم".

 اصلا هر روز صبح با همین شعار از خواب بیدار شویم: "مهربانی"