تهدید یا فرصت؟

تهدید یا فرصت؟

داستان تغییرات قمیت ارز و اثرات آن در کسب و کار شرکتها، شرکتهای کوچک یه جور و شرکتهای بزرگ جور دیگر، داستانی است که همه کم و بیش از آن مطلعیم. میدانیم که یکی از نقشهای رهبران سازمانها تغییر تهدید ها به فرصتهاست. راستی از این تهدید چه استفاده ای میتوان کرد؟

ادامه این نوشته حاصل فکر من است، حتما شما هم ایده های بهتری دارید....

وقتی قیمت ارز بالا میرود، یعنی (متاسفانه) ارزش ریال پلئین میآید، یعنی در مقیاس جهانی حق الزحمه های ما به شدت نزول میکند، این خیلی خوب نیست. عواقب منفی هم زیاد میتواند داشته باشد، اما از این تغییر چه استفاده ای میتوان کرد؟

به نظرم بهترین استفاده در بعد صادرات است. باید بتوانیم به سرعت به سمت بازارهای حارجی حرکت کنیم، اکنون اگر ما پروژه ای با 20 میلیون انجام میدادیم، به فرض ثابت نگه داشتن هزینه های داخلی در یک ماه اخیر، قیمت پیشنهادی ما به طرفهای حارجی میتواند به یک سوم تقلیل یابد، اگر محصول خوبی داشته باشیم، میتوانیم قیمت را نصف کنیم، و بقیه را سود اضافه تلقی کنیم، یا مثلا در توسعه بازار و تحقیق بازار سرمایه گذاری کنیم.

میدانم که موانع زیاد است، خیلی هم زیاد است، از مشکلات دریافت پول،‌مذاکره، جلب اعتماد طرف مقابل و ... اما دوستان عزیز اوضاع اقتصاد خارجی هم آن قدر بد است که از 10-20 درصد تخفیف هم به شدت استقبال میشود، چه رسد به 200-300 درصد کاهش هزینه!

توصیه من این است که دلیل این تغییر را هم عیان بگوئید که شک نکنند که کاهش قیمت معادل کاهش کیفیت است. در هر زمینه ای این کار را میتوان کرد، اما به نظرم دردسر صدور خدمات به مراتب کمتر از صدور کالاست. صدور خدمات خیلی راحت است، مسائلی مثل حمل و نقل و بیمه و ... هم نیاز ندارد، یک بازار گردی میخواهد و یک عزم جدی تا مرحمی شود بر زخمهای نوسانات اخیر.

در این راه، شما به یک D احتیاج دارید که خیلی شما را از موانع نترساند و پیش برود، اما کنترلش را داشته باشید که ریسکها را هم ببیند.

من فکر میکنم ایرانیان میتوانند از این تهدید جدی، وضعیت نابسامان شرکتها را تحت تاثیر مثبت قرار دهند.

خوشحال میشوم نظراتتان را بفرمائید، شاید با همفکری بتوانیم حرکتهای مثمرتری داشته باشیم، به خصوص در صنعت نرم افزار، دوستانیکه خارج هستند، میتوانند نقش بزرگی ایفا کنند، کمی اعتماد، کمی همکاری، کمی کار تیمی، میتواند چشم انداز جدیدی را باز کند.

حتما راههای دیگری هم هست،‌اما من به طور کلی خوش بین هستم.

سربلند باشید

نویسنده » وفا کمالیان نقل از وبلاگ خوب : http://thomasint.blogfa.com