برای مدیران ایرانی
مقالات و نکات مدیریتی برای ارتقای تولید ملیبرای مدیران ایرانی
مقالات و نکات مدیریتی برای ارتقای تولید ملیزندگی لاک پشتی
یک روز
خانواده ی لاک پشتها تصمیم گرفتند که به پیک نیک بروند. از آنجا که لاک پشت
ها به صورت طبیعی در همه ی موارد یواش عمل می کنند، هفت سال طول کشید تا برای
سفرشون آماده بشن!
در نهایت
خانواده ی لاک پشت، خانه را برای پیدا کردن یک جای مناسب ترک کردند. در سال دوم
سفرشان بالاخره پیداش
کردند. برای مدتی حدود شش ماه محوطه رو تمیز کردند، و سبد پیک نیک رو باز کردند، و
مقدمات رو آماده کردند. بعد فهمیدند که نمک نیاوردند!
پیک
نیک بدون نمک یک فاجعه خواهد بود، و همه آنها با این مورد موافق بودند. بعد از یک بحث
طولانی، جوانترین لاک پشت برای آوردن نمک از خانه انتخاب شد.
لاک
پشت کوچولو ناله کرد، جیغ کشید و توی لاکش کلی بالا و پایین پرید، گرچه او سریعترین
لاک پشت بین لاک پشت های کند بود!
او قبول
کرد که به یک شرط بره؛ اینکه هیچ کس تا وقتی اون برنگشته چیزی نخوره. خانواده قبول
کردن و لاک پشت کوچولو به راه افتاد.
سه
سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس در سال هفتم
غیبت او، پیرترین لاک پشت دیگه نمی تونست به گرسنگی ادامه بده . او اعلام کرد که
قصد داره غذا بخوره و شروع به باز کردن یک ساندویچ کرد.
در
این هنگام لاک پشت کوچولو ناگهان فریاد کنان از پشت یک درخت بیرون پرید،« دیدید می
دونستم که منتظر نمی مونید. منم حالا نمی رم نمک بیارم»!!!!!!!!!!!! !!!!!
نتیجه
اخلاقی:
بعضی
از ماها زندگیمون صرف انتظار کشیدن برای این می شه که دیگران به تعهداتی که ازشون انتظار
داریم عمل کنن. آنقدر نگران کارهایی که دیگران انجام میدن هستیم که خودمون (عملا)
هیچ کاری انجام نمی دیم
اجازه ندهید انتظاراتتان شما را فریب دهند!
اجازه ندهید انتظاراتتان شما را فریب دهند!
دو هفته قبل در حالی که آفتاب در آسمان می‌درخشید و جوانه‌های کوچک بر روی شاخه‌های درختان خودنمایی می‌کردند، من در زمان اسکی کردن دچار سرمازدگی شدم! آن هم نه یک سرمازدگی کوچک: چند تا از انگشتان پای من مثل برف سفید شده بودند. خوشبختانه من انگشتان‌ام را از دست ندادم؛ اما ۱۰ دقیقه طول کشید تا دوش آب گرم باعث شود آنها به آرامی و با درد بسیار به رنگ عادی خود برگردند.
این‌جا یک چیزی عجیب است. من تقریبا تعطیلات آخر هر هفته‌‌ی زمستان‌ها را بدون سرمازدگی در دمایی زیر صفر درجه اسکی می‌کنم. بنابراین آن روز چه اتفاقی برای من افتاد؟
خوب این اتفاق دقیقا به این دلیل رخ داد که زمانی که من سرمازده شدم دیگر بهار از راه رسیده بود!
می‌دانید: در زمستان وقتی هوا سرد است من یک ژاکت پر گرم می‌پوشم و چندین لایه لباس گرم هم زیر آن به تن می‌کنم. از همه مهم‌تر من از گرم‌کننده‌های پا استفاده می‌کنم ـ که بسته‌های شیمیایی نازکی هستند که داخل کفش اسکی من قرار می‌گیرند و برای ۶ ساعت حرارت تولید می‌کنند. من به آنها نیاز دارم چون کفش‌های من تنگ هستند؛ چیزی که باعث جریان خون من را مختل می‌کنند و در نتیجه مرا وقتی هوا سرد است نگران سرمازدگی می‌کنند.
این بار از آن‌جایی که آخرین اسکی در تعطیلات آخر هفته در بهار بود، من یک ژاکت نازک پوشیدم و از گرم‌کننده‌های پای خودم استفاده نکردم.
اما دمای هوا زیر صفر درجه بود! فکر می‌کنم دقیقا ۲۰ درجه فارنهایت زیر صفر!
نویسنده: پیتر برگمان؛ ترجمه: علی نعمتی شهاب
منبع: وب سایت HBR
خطرات جزئی از تجارت است آنها را اداره کنید
خطرات جزئی از تجارت است آنها را اداره کنیدتمام شرکت‌ها با خطر روبه‌رو هستند. خطرات بخشی ناگزیر از زندگی تجاری محسوب می‌شوند، اما فقط به این دلیل که ناگزیر هستند، نباید نسبت به آنها بی‌توجهی کرد. خطرات را باید مدیریت کرد و تخفیف داد و شرکت را در برابر آنها بیمه کرد، اما ابتدا باید آنها را مشخص ساخت.
نگاهی عمیق و طولانی به شرکت خود بیندازید. شما در معرض کدام یک از انواع خطرهای زیر هستید؟
▪ آتش‌سوزی و بلایای طبیعی
▪ سرقت
▪ آسیب به کالاها در جریان حمل و نقل
▪ کالا یا کارکنان شما به مشتریان و مردم آسیب وارد می‌کنند
▪ وابستگی بیش از حد به کارکنان کلیدی
▪ رقبای شما کارکنان کلیدی را می‌ربایند
▪ افشای اطلاعات حساس نزد رقبای شما
▪ وابستگی بیش از حد به سیستم رایانه‌ای
▪ ویروس‌های رایانه‌ای
▪ از دست رفتن یا بر هم خوردن اتفاقی یا عمدی رایانه‌ای
▪ وابستگی بیش از حد به مشتریان کلیدی
▪ وابستگی بیش از حد به برخی تامین‌کنندگان (این لزوما به معنای وابستگی به بزرگ‌ترین تامین‌کنندهء شما نیست. ممکن است او یک تامین‌کنندهء کوچک باشد که کالا یا خدماتش برای موفقیت کسب و کار شما حیاتی محسوب شود)
▪ وابستگی بیش از حد به یک کالای کلیدی
▪ تخطی از قوانین زیست محیطی-که هر روز شدیدتر می‌شوند-که شاید منجر به جریمه و هزینه‌های پاکسازی شود
▪ وقفه در فعالیت‌های عادی شرکت شما در صورتی که هر یک از موارد فوق اتفاق بیفتد.
این‌ها تنها برخی از خطراتی هستند که شرکت‌ها می‌توانند با آنها روبه‌رو شوند. چند مورد دیگر در مورد کار شرکت شما صدق می‌کند؟
گام بعدی پس از تعیین خطرها، ارزیابی آن‌هاست. چقدر احتمال وقوع آنها وجود دارد؟ تاثیر آنها چقدر خواهد بود؟ آنها را به ترتیب تهدیدی که برای بقا و سودآوری شرکت شما هستند فهرست کنید.
در مجموع چهار راه برای پاسخ دادن به این خطرات وجود دارد:
۱) اقدامی کنید که امکان وقوع آنها را به حداقل برساند.
۲) سیستم‌ها و راهکارهایی اجرا کنید که اگر اتفاق بیفتد، تاثیر آنها حداقل باشد.
۳) اگر بتوان بیمه را به قیمت مناسب دریافت کرد از آن برای فراهم ساختن جبران مالی در بدترین شرایط استفاده کنید.
۴) سرخود را زیر برف کنید.
بعضی ترکیب‌های سه پاسخ اولیه نشان از مدیریت معقول خطر دارند. پاسخ چهارم بیش‌تر برای یک شترمرغ مناسب است تا یک مدیر حرفه‌ای. شما نمی‌توانید نسبت به هر خطری، هر چند که دور از ذهن به نظر می‌آید، کاملا بی‌توجه باشید، اما البته، هر چند احتمال خطری کم‌تر یا تاثیرات آن خفیف‌تر باشد، طرح‌های مدیریت خطر شما هم باید کم‌تر تفصیلی باشد.
مثلا ممکن است خطر این که کار شما به محیط‌زیست آسیب بزند آن قدر کوچک باشد که طرح مدیریت خطر شما تنها متضمن این امر باشد که محصولات شما کماکان با استفاده از همان طراحی خاص و روش‌های نظارتی بر کیفیتی که همیشه از آنها پیروی کرده‌اید، تولید شود.
آیا شما تمام خطرهای رودرروی شرکت خود را شناسایی و ارزیابی کرده و از عهدهء آنها برآمده‌اید؟ برنامهء شما برای مقابله با این خطرات چیست؟
روزنامه سرمایه